Bicycle !

Het wordt wat saai, maar het pinksterweekend zijn we weer eens met de caravan op pad gegaan. Dit keer was het eens echt kampeer weer, lekker zonnig, lekker warm. We zijn gewoon weer naar de Veluwe geweest, zelfde camping als afgelopen april, camping de Pampel in Hoenderloo. Dit keer was de camping vol, op een plaatsje naast ons na dan. Dit had niks met ons te maken hoor! 

Mooi hè die Veluwe bij zon !

We hadden niet dezelfde plek als de vorige keer en Arjan bleef dan ook iedere keer beweren dat er vreemde mensen op ‘onze’ plek stonden. Je kunt wel merken dat het crisis is, we hebben vorige week voor het gemak namelijk een setje vouwfietsen aangeschaft.

ff pauze

Eigenlijk gingen we kijken voor iets van een fietsendrager, maar we kwamen dus met twee vouwfietsen thuis.  Natuurlijk moesten deze ook uitgebreid getest worden dus gingen we van de camping op de fiets naar kennissen in Beekbergen (wel 9 hele kilometers) Ik moet zeggen dat ik dankbaar was dat een Camping in zuid Limburg niet gelukt was want ik ben bergop echt een watje en dan maakt het niet uit hoeveel versnellingen je op je fiets hebt. Na lekker wat kletsen en koffie drinken in Beekbergen hebben we de route door het bos terug genomen, niet echt het beste idee van het weekend, los zand en fiets is geen goede combinatie.

Theo had gezegd alsmaar rechtdoor dan kom je vanzelf weer op de weg naar Hoenderloo uit. Dus bij de eerste T-splitsing zijn we maar links gegaan, en bij de tweede rechts, da’s samen ook rechtdoor toch? Na een tijdje ploegen en ploeteren (van mijn kant vooral want ik ben ook een watje in los zand) kwamen we bij een doorgaande weg, maar nu de hamvraag: is het links of is het rechts. Ons gevoel zei links, de navigatie op de telefoon zei niet zo veel vanwege slecht ontvangst, maar gelukkig kwam er een autootje van de brandweer aanrijden en het brandweermannetje dat daarin zat zei dat links de goede kant was, en dat was ook zo. Op de camping hebben we onze fietsen bij het terras geparkeerd en hebben daar nog even lekker gezeten met een koud biertje. De fietsen zijn helemaal goedgekeurd, maar we hadden wel last van beginnende zadelpijn. Dat krijg je als je bijna nooit meer op de fiets zit. 

De Winnares

's-avonds hebben we de finale van het songfestival op de achtergrond bij gehad, de tv stond in de caravan, en wij zaten nog lekker buiten. Wat was het weer lekker niet veel allemaal! Zweden heeft wel terecht gewonnen vind ik, maar die tweede plaats voor de Russische bomma’s sloeg natuurlijk nergens op. Mijn Oekraïense collegaatje in Westerlo vond het zelfs raar dat ze er niks van kon verstaan, en die spreekt toch Russisch. Ik heb haar maar even verteld dat ze volgens mij in het Engels zongen (of dat althans probeerden), op dat idee was ze nog niet gekomen.

De volgende dag was het veel te warm om je druk te maken (24 °C zei het weerbericht, maar volgens mij was het meer richting 27 °C) en dus geen lange fietstocht maar een kort ritje naar een terrasje in het centrum, kopje koffie, koud biertje en daarna weer terug naar de camping. Het blijkt toch lastig om langs het terras daar te komen dus ook daar hebben we nog een tijdje gezeten. Je kijkt er uit op het zwembad wat op zich al vermakelijk is, maar nog vermakelijker als het animatieteam spelletjes organiseert (en je hoeft zelf niet mee te doen)

Op maandagochtend was het weer op het gemakje opruimen en inpakken, en om precies 12 uur reden we de camping af.

Terug thuis had ik nog wel even een uitdaging, dinsdag was Arjan jarig en mijn schoonmoeder riep over dit weekendje weg al meteen: ‘ja maar dan hebben we dinsdag geen brownies’ . Dat kunnen we niet hebben dus ik na thuiskomst, rommel uit de caravan, een wasje aangezet en als een gek brownies bakken. Is allemaal goed gekomen hoor, er waren brownies!

En lekker !

Gordijnen deel 2, Guzman en NOA

Allereerst nog even over de nieuwe gordijnen, ik vind dat het mooi geworden is. Ik had al veel eerder een plaatje kunnen posten, maar ik wilde niet dezelfde fout maken als met de nieuwe keuken. Die stond al op m'n blog voor dat de familie wist dat we een nieuwe keuken hadden gekocht, en daar heb ik toen een pak commentaar op gehad, dat durf ik dus niet nog eens te doen. Maar zie hier onze nieuwe gordijnen.

Donderdagavond zijn we naar de show van Javier Guzman geweest, Oorverdovend heet die, maar verdraagzaamheid was ook een goede benaming geweest want dat was zeg maar het hoofdonderwerp. Ik zal over de inhoud maar niet te veel uit de doeken doen want misschien zijn er nog lezers bij die de show nog willen gaan bekijken, en het zou dan natuurlijk niet leuk zijn als ik de grappen al verraad. Wat je nooit moet doen, bij geen enkele cabarettier volgens mij , is te laat komen.

Bij ons kwam er dus iemand binnen toen de show al bijna een kwartier bezig was ... Fout ... Javier was al begonnen aan zijn tirade toen er iemand voor in de zaal riep: da's de directeur. Die dacht dus even een stukje show mee te pikken, ware het niet dat de deur piept. Toen ging het over een andere boeg, slijm slijm, laatste keer dat ik hier gespeeld heb etc. Een ander ding wat je niet moet doen is sms-en onder de show, en jawel, die hadden we ook een, en dan wordt ze een beetje in de zeik gezet (ik vond het commentaar vrij mild) en dan is ze boos.

Maar ze bleef gelukkig wel zitten, of eigenlijk had ik wel willen weten wat er gebeurt was als ze weggelopen was. De show vond ik wel een aanrader, er waren ook zeker momenten dat je dacht verrek ja, hij heeft gelijk en dan kwam er weer iets ongelooflijk bots wat dan weer enorm grappig was. Ik zou zeggen ga dat zien nu het nog kan.

Afgelopen zaterdag was het Neerpelt Open Air Festival. Weer terug op z'n oude stek, de parking van de Syntra. De vorige drie jaar hebben ze een wei bij Lille gebruikt, dure tenten, erop, meerdaags, maar tsja, crisis he! Na een goed eerste jaar op de weide en een matig tweede jaar, hebben ze het mijns inziens het derde jaar verpest door er voornamelijk een dance/house feest van te maken met o, ja ook nog een band. Nu dus terug bij af en terug lekker klein, een dag, een podium en daarop voor ieder wat wils. Het eerste bandje hebben we gemist, maar het tweede 'Buddha for Mary' was alleraardigst. 'Das Pop' vond ik de grootste tegenvaller, had ik echt meer van verwacht, en 'Les Truttes' waarvan ik dacht och ja een coverband, bleek toch wel het leukste/beste wat we gezien hebben.
Halverwege de hardrockband  Chanel Zero zijn we terug richting huis gelopen. Ze zijn wel aardig vond ik maar het is vooral heel hard en ik vond het na een aantal nummers gaan vervelen (sorrie gasten, mijn mening) De laatste act hebben we dus niet meer afgewacht. Lopend naar huis, ik vind het toch een eind!

Volgend jaar ga ik toch echt weer met het fietsje. Als het dan nog is tenminste want ik weet het niet precies, maar ik had het idee dat het niet echt druk was.
De mooie plaatjes van Javier Guzman en Les Truttes heb ik van het web geplukt, van NOA2012 staan er nog meer op www.neerpelt.in (klik voor linkje, voor de not-nerds onder jullie) Les Truttes zelf hebben ook een hele leuke site www.lestruttes.be, en nu ik toch zo bezig ben kan ik er ook wel een filmpje van ze bij zetten, toch?

Gordijnstress

Zoiets is het niet hoor, Aaaaarch!

Het heeft even geduurd, maar we krijgen nu eindelijk onze nieuwe gordijnen, niet zo hier en daar een lapje maar meteen het hele huis rond. Misschien dat het daarom is dat het even geduurd heeft. Maar nu heb ik dus last van gordijnstress. Zou het wel mooi staan is bezorgdheid nummer 1. En nu moet ik zorgen dat die mannen er straks ook bij kunnen om alles te monteren etc. Ik heb op de verdieping al serieus opgeruimd, maar dan nog zullen ze op tafels moeten klimmen om overal bij te kunnen komen. Vanavond en de rest van de week zullen er ramen gelapt en gordijnen gewassen worden en ik zal maar zorgen dat de vensterbanken al een eind leeg zijn zeker.  Mijn schoonmoeder heeft aangeboden om te komen helpen (is inmiddels gebeurt, dank hiervoor), ik vond dat eerst eigenlijk helemaal niet nodig, maar het is toch wel fijn om er wat extra  hulp bij te hebben. Arjan zorgt dat hij thuis is als ze komen want die moet in de gaten houden dat ze alles zodanig maken dat we daarna de ramen nog open kunnen doen en zo, tja, ik wilde vouwgordijntjes en dat gaat met onze ramen eigenlijk maar net.

De oude overgordijnen uit de woonkamer bewaar ik nog wel als reserve, er is namelijk niks mis mee, niet versleten, niet stuk, zelfs maar amper verkleurd. De glasgordijnen en lamellen is een heel ander verhaal, misschien dat ik nog wat bewaar voor aan het raam in de garage, maar de rest gaat weg. Op de verdieping hadden we wel heel tijdelijke lappen hangen, deze heb ik gewassen en (niet lachen) ik denk dat ik hier een kiel voor met carnaval van maak, de print is er uiterst geschikt voor. Nog even geduld, dan zal ik de werkelijke foto's hier wel posten.

Wordt vervolgd ...

En alweer een weekendje camping

Staat ie mooi he!

Dat was nog eens mooi geregeld, Arjan was vrijdags al vrij en heeft dus terwijl ik gewoon aan het werk was de caravan aangepikt en is ermee naar de camping bij Roermond gereden. Daar heeft hij alles mooi opgezet, klaargezet, opgehangen, afgesteld etc. Ik dus na m’n werk naar huis, katjes verzorgen, laatste dingetjes verzamelen en toen werd ik ook nog netjes opgehaald door mijn lief. Op de camping zullen ze wel raar gekeken hebben, man alleen met caravan, o nee toch niet, luie vrouw zeker dan. Maar goed, toen ik aan kwam stond alles dus al klaar, ik hoefde alleen maar te gaan zitten en eendjes kijken.

De camping heet Camping Marina Oolderhuuske en het ligt dan ook bij een jachthaven, ook zijn er huisjes en een wijkje drijfwoningen met eigen aanlegsteiger, en in de punt ligt dus de camping, of eigenlijk zeg maar ‘klein Duitsland’.  

Onze plaats is eigenlijk geen officiele plaats, nummer N18, een blik op het plattegrondje op hun site laat zien dat de nummering tot N17 loopt. Maar goed, waterkraan in de buurt, elektriciteit aanwezig, prima dus. Er staan meer mensen in dit rijtje waaronder een oud-collega van Arjan, die staat met zijn camper achter ons, en voor ons staat een Duitser met een megacaravan. De camping heeft veel vaste/seizoen plaatsen en het mist naar mijn idee het camping gevoel, kan het niet precies uitleggen, maar het is het net niet. Het sanitair is schoon, maar dichtst bij onze plaats is het een sanitair wagen en het stinkt er naar drooggevallen doucheputje. Dan maar het andere, vaste sanitair gebouw proberen, maar ook hier de lucht van drooggevallen doucheputje.

Zaterdagochtend rustig opstaan, eitje bakken, ontbijt en dan maar eens een wandeling over de camping en omgeving. Zoals ik al meldde erg veel Duitsers met vaste plaatsen caravans al dan niet uitgebouwd, schuur erbij, tentje voor opslag etc. Om bij het water te kunnen komen moeten we ertussendoor steken.

Fuut

Na een rondje over de punt komen we bij een stukje ‘wild’ gebied, een inham met riet, broedende zwanen en ganzen. Moeder gans stapte van haar nest toen ze vond dat ik te dichtbij kwam, nu konden we wel haar legsel bewonderen.

Moeder de Gans

Bij het pad tussen de huisjes en het water door staat ‘enkel toegang voor eigenaren’ , staat niet bij van wat en wij zijn eigenaar van een caravan dus we lopen gewoon door. Een eindje verder lopen we langs de drijfwoningen, de een een nog grotere boot dan de ander, niet echt mijn wijkje. Teruggelopen, langs het restaurant, hu, stop, hier kunnen we wel eens een kopje koffie pakken, zo gezegd, zo gedaan. Daarna een stukje de poort uit gelopen, maar na een eindje toch maar weer omgedraaid, hier is een heel stuk niks te beleven. Nog een eindje het grasveld opgelopen langs het water op. 

Mijn ouders zouden vandaag hun nieuwe auto komen showen, maar die verwachtte ik niet te vroeg. Terug bij de caravan zaten ze al te wachten, maar goed dat we besloten hadden terug te lopen want ze waren vroeger dan ik verwacht had. Auto bekeken en toen was het tijd voor een lekker kopje koffie, stukje appeltaart (mam meegebracht) erbij en gezellig buurten. Voor etenstijd zijn ze weer vertrokken met  hun mooie nieuwe bolide. Ik heb voor het eten maar wat bijeen geraapt, Blik soep, pakje pasta, typisch campingvoer. Helaas was het weer niet zo dat je tot laat buiten kon zitten dus werd het tv kijken in de caravan. De volgende dag kwam pas laat de zon door, we waren al thuis geweest om de katjes te verzorgen, weer teruggekomen, pontje naar Ool genomen en daar wat rondgewandeld, neergestreken op een terras en toen pas kwam de zon door, hehe, dat werd tijd, is een stuk beter voor m’n humeur ook! 

Camping (m.n. restaurant) gezien vanaf het pontje

Op Koninginnedag was het stralend weer, warm zelfs, maar nu moesten we voor 12:00 van de camping af (of een halve dag bijbetalen en dan tot 18:00 uur mogen blijven, dat doen we dus niet) Wel lekker op het gemakje gedaan en net na 13:00 waren we thuis. Vlug caravan uitgeruimd en toen heb ik heb me nog lekker een tijdje met een boekje op m’n stoeltje bij de vijver gezet, de was kan wachten.